สังคมต้องการจอมยุทธคุณธรรม
สมัยผมเด็กๆ โลกเรามีสิ่งบันเทิงไม่มาก ไม่ดูทีวีก็เตะบอล สิ่งหนึ่งที่หลายคนคลั่งไคล้ (รวมทั้งผมด้วย) คือการอ่านหนังสือ จีนกำลังภายใน ผมรู้จักหนังสือกำลังภายในเล่มแรกตอนมัธยมสอง ไปเที่ยวต่างจังหวัด มีคนติดไปด้วย ผมยืมมาอ่าน จำได้ว่าสุดแสนเพลินมากมาก วางไม่ลงทีเดียว
ตอนมัธยมต้น มีหนังมังกรหยก ที่ไป่เปียว กับ หมีเซี๊ยเล่น สนุกมาก ทั้งที่เทคนิคมันแย่สุดๆ จนมีหนังหงส์ผงาดฟ้า ทุกคนจะเอาสองนิ้วมาหนีบไม้บรรทัด เล่น เลียนแบบ ดรรชนีสัมพันธ์จิตใจของ เล็กเซี่ยวหงส์ บ้างก็เอา ไม่บรรทัดมาต่างกระบี่ ไล่ฟันกัน เป่าหยดเลือด (ในจินตนาการ) เหมือนไซมึ้งชวยเสาะ ปากกามาปาเป็นมีดสั้นเซี่ยวลี้ปวยตอ ของลี้คิมฮวง หนังสุดยอดตอนกระบี่ไร้เทียมทานออกฉาย ตอนมัธยมปลาย ทกคนคลั่งไคล้อยากกินบัวหิมะ เพิ่มกำลังภายใน จะได้ดูหนังสือสอบเอนทรานส์ทนทน แถม เราจะทักกันด้วยการทำท่าปะทะพลังไหมฟ้า ทุกวัน
มีหลายสิ่งที่ผมชอบในหนังสือกำลังภายใน คือ สำนวน คมๆ เช่น การด่าว่าใคร พูดพล่อยๆ ต้องตระโกน “ผายลม” ถ้าด่า “ผายลมมารดาท่าน” นี่ถือว่าเจ็บสุดๆ ใครดื้อด้าน เราก็ด่ามันว่า “ท่านนี่ ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา” เป็นลูกผู้ชายต้องยืดได้หดได้ เวลาแพ้จะหนีต้องบอกว่า “เหลือแมกไม้ไว้มิต้องวิตกว่าจะไร้ฟืนไฟ” นางเอกจะหัวเราะ คิก คิก ผู้กล้าจะหัวเราะ คัก คัก ผู้ร้ายจะหัวเราะ เคี้ยก เคี้ยก คนต่างเผ่าจะพูด กูลีกูลู
จอมยุทธต้องมีฉายา เช่น ยาจกอุดร เทพกระบี่ฟ้าทักษิณ ดาบไร้เงา ห่วงพรากวิญญาณ ต้องมีวิชาตัวเบาขั้น เหยียบหิมะไร้รอย หรือ เหยียบต้นอ้อ ข้ามลำน้ำ นอกจากนั้น ยังต้องชิงคัมภีร์ยุทธ (ไม่ยักไปหาตามอเมซอน) ยาวิเศษเพิ่มพลังฝึกปรือ ดาบกระบี่วิเศษ ต้องมีแม่นางงามล่มเมือง ขอทาน หลวงจีน นักพรตโฉด
แต่สิ่งที่ลึกกว่านั้นในหนังสือกำลังภายใน คือ การสอนให้คนเป็นคนดี สอนให้เข้าใจความหมายของ คุณธรรมความดี การพิทักษ์ผู้อ่อนแอ ผมจำคำของโกวเล้งได้เสมอว่า “ลูกผู้ชาย มีบ้างพึงกระทำ มีบ้างไม่พึงกระทำ” ในใจต้อง “ดำขาวแยกแยะกระจ่าง” สอนให้เทิดทูนมิตรภาพ สอนให้เราตั้งมั่นในความดี ไม่ “กระพือความชั่วร้าย” สอนให้เราอดทน เข้มแข็ง มีตัวละครดีดีเด่นๆ มากมาย ที่ กลายเป็น แม่แบบ เช่น ก๋วยเจ๋ง ที่รักมั่นคุณธรรม และมีความพยายามจนก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเองได้ ลี้คิมฮวงที่ชีวิตเสียสละให้ทุกคน มิตรภาพที่งดงามของ ชอลิ้วเฮียงกับโอ้วทิฮวย ทำให้ทุกคนอยากเป็นจอมยุทธคุณธรรม ถ้ามีแม่นางสวยๆ เคียงข้างด้วยยิ่งดี
ผมเคยคุยกับเพื่อนคนหนึ่ง วิจารณ์กันเรื่องการทำสิ่งไม่ถูกไม่ควร เพื่อนผมก็บอกว่า “เราทำไม่ได้หรอกพี่ เพราะ พวกเรามันเป็นจอมยุทธคุณธรรม มีบางเรื่องที่ทำไม่ได้” ผมบอกเด็กนักเรียนเสมอๆ ว่า “แลปเราเป็นสำนักธรรมมะ พวกคุณต้องออกไปพิทักษ์คุณธรรม ทำแต่สิ่งที่ดีที่ควร เพราะสำนักเรา สอนแต่จอมยุทธคุณธรรม”
เสียดายที่เดี๋ยวนี้ คนรุ่นใหม่ ขาด การอ่านสิ่งที่ดีดี สิ่งที่สร้างหลักยึดในใจให้ทำแต่ความดี มีเมตตาธรรมและคุณธรรม ซึ่งผมว่าเป็นสิ่งที่สำคัญมากในการศึกษา คงต้องคิดหาอะไรมาทดแทนหน่อย การสอนศีลธรรมโดยการท่อง บ่น ผมว่าเข้าไปในใจคนยาก การหาหนังสือดีดี เรื่องดีดี หนังดีดี ให้คนดูแล้วอยากทำดีมีคุณธรรม น่าจะช่วยได้มากกว่าครับ
สุดท้าย ผมนึกถึงหนังสือเรื่องหนึ่ง ในเรื่อง นางเอกถามพระเอกว่า วิทยายุทธใดจึงไร้ผู้ต่อต้าน พระเอกตอบได้โดนใจผมมากเลยครับ เป็นหลักคิดมาจนทุกวันนี้ครับ
“วิทยายุทธที่ทั่วหล้าไร้ผู้ต้านนั้นไม่มี มีแต่คุณธรรมและเมตตาธรรมเท่านั้นจึงไร้ผู้ต่อต้าน”
ข้าน้อยขอคารวะท่าน ว.ณ.เมืองลุง และ น.นพรัตน์ ด้วยใจจริง ที่สร้างภาษาสวยๆเหล่านี้มาให้ ครับ
